Het zal je misschien verbazen, maar in heel veel culturen over de wereld wordt er sinds oudsher heel veel postpartum steun geboden aan de moeder. In deze culturen wordt er bijvoorbeeld niet verwacht dat de moeder voor haarzelf kookt na de bevalling. Het eten wordt met liefde en zorg bereid en geserveerd. Al het huishouden wordt gedaan voor haar, zodat zij in alle rust kan herstellen van de bevalling (en de gehele zwangerschap die erop zit). Maar ook zodat zij er 100% kan zijn voor de baby, die alle zorg en aandacht nodig heeft van de moeder. Op deze manier staat de behoeftes van de baby centraal voor de moeder en kan zij de baby (in die cruciale beginfase) voorzien van alle liefde en zorg die de kleine nodig heeft. Zo creëert men een prachtige start voor de baby en tegelijkertijd herstelt de moeder zo natuurlijk zonder 'onderbrekingen'. Moeder blij, baby blij en visa versa.
In de Westerse cultuur hebben we het traditionele ondersteuningsnetwerk van ''het dorp'' totaal verloren. Het systeem heeft geen ruimte ontwikkeld voor moeders in hun postpartum fase. Er wordt verwacht dat vrouwen dat allemaal wel aan kunnen om hup, zo snel mogelijk weer aan de bak te gaan. Als vrouw voelt het bijna 'te veel gevraagd' om meer dan 1 of 2 weken kraamhulp te krijgen. En zo begraven we die innerlijke stem die voelt dat ze meer tijd en aandacht nodig heeft om fysiek, mentaal en emotioneel te herstellen om weer in balans te komen. Daarom is het aan onszelf om de kraamtijd wel degelijk serieus te nemen en ons uit te spreken.
Dus spreek het uit.. naar je partner, je familie, je vrienden. Ja zelfs je schoonfamilie. De kraamfase is zo'n delicate fase. Hoe jij en de mensen om je heen ermee omgaan, bepaald in zekere zin jou mentale en fysieke gezondheid in de toekomst. Onthoudt, de aftermath komt veel later.
Comments